Κoίταξε μπροστά..

Λόγω μιας προσωπικής βλακείας,βρήκα αυτό το song του Stereo Mike..Ειλικρινά απίστευτος στίχος και με νόημα..Παραθέτω εδώ το βίντεο και τους στίχους..



Γράφω ένα τραγούδι μονάχα για την πάρτη μου
κάθε φορά που σε κοιτώ, κοιτώ τα λάθη μου
Ίσως τελικά να έκανα ένα μεγάλο λάθος
ερωτεύτηκα μια σκιά, μέσα στο βάθος
Ένα μέρος της καρδιάς μου στο έκανα τραγούδι
να σε νανουρίζει, σαν αγγελούδι
Θεά σε κέρδισα με λόγια παραμορφωμένα
Μάλλον αυτό δεν ήταν αρκετό για σένα..

Πίστεψα στο πεπρωμένο, σ' όλα τα σημάδια
Πίστεψα στον χαρακτήρα σου, στα μάτια σου τα πλάνα
Με μάγεψαν τα άτιμα, με κάναν να υποφέρω
Σε βάφτισα Αρχή του Τέλους μου, μα τώρα ξέρω
Ήσουν και θα είσαι όνειρο ανεκπλήρωτο ομορφιά μου
Δεν σε κατηγορώ για τίποτα, ξέρω τα σφάλματά μου
Στον αυθορμητισμό μου μέσα χάθηκα..
Προσπάθησα για μια αγάπη μάταια κ άδικα
Άνοιξα κάθε κάστρο, κάθε πύλη της καρδιάς μου
να παρελάσει από μπροστά η ομορφιά σου
Πάντα πίστεψα πως ότι αξίζει, και τα παντοτινά
μάλλον για πολλοστή φορά, λάθος ξανά

Άσε φίλε τα παλιά και κοίταξε μπροστά
Δεν έχει νόημα να πνίγεσαι στη μοναξιά..
Άσε το τραγούδι να ζεστάνει την καρδιά
Ήταν δύσκολη η νύχτα, νέα μέρα ξεκινά..Ψέμα κ αλήθεια ένα, θολή πραγματικότητα
Βύθιζες το σύμπαν μου στην ματαιότητα
Η ενότητα που είχαμε κομμάτια σπασμένα
και μέσα σ' αυτά βλέπω εσένα κ εμένα
Χρόνια ευτυχισμένα και όλα αυτά γιατί;
Ήσουν ένας άγγελος που έπεσε στη γη
Ακόμα δεν κατάλαβα ποια ήταν η αφορμή
που σ' έδιωξαν από κοντά τους οι ουρανοί
Σε βλέπω στ' όνειρο μου, όμως μη φεύγεις στάσου
είναι τα πάντα τόσο γκρίζα μακριά σου
Μου λείπει η αθωότητα και η ματιά σου
Τα πάντα μου θα έδινα για ένα λεπτό κοντά σου
Άλλη μια σελίδα από ένα γράμμα ανεπίδοτο
Άλλη μία μέρα μακριά σου τόσο δύσκολο
Άλλη μία νύχτα σε γκρίζα μονοπάτια
Άλλο ένα ποίημα μου κυλάει απ' τα μάτια..

Άσε φίλε τα παλιά και κοίταξε μπροστά
Δεν έχει νόημα να πνίγεσαι στη μοναξιά..
Άσε το τραγούδι να ζεστάνει την καρδιά
Ήταν δύσκολη η νύχτα, νέα μέρα ξεκινά..

Ίσως να φταίει που ερωτεύτηκα πρώτα την μουσική
Ίσως να φταίει που δεν ήμουνα τόσο συχνά εκεί
Ίσως να φταίει η ξενιτιά που σε βρήκε ένα πρωί
απροστάτευτη, ευάλωτη και μόνη σαν κερί,
να λιώνεις και να καίγεσαι σαν αμαρτωλή,
να νιώθεις τόσο βρώμικη, όμως δεν έφταιγες εσύ
για την άδικη τη βίαιη αγιάτρευτη πληγή
που σου άφησε ο δαίμονας εκείνη τη στιγμή
Κ ήταν τέτοια η πληγή που δεν χώραγα εκεί
ή προστάτευες κ μένα με την γκρίζα σου στοργή

Γιατί διάλεξες η κόλαση να 'ναι μοναχική;
Γιατί μ' έβγαλες απ' έξω
ήμουν βράχος είχες πει
Μάλλον άδικα θεώρησα την σχέση ικανή
αγκαλιάζει την ψυχή σου, να γιατρέψει το κορμί
Τώρα πια εναποθέτω όλα αυτά σε προσευχή :
Να 'χεις κάθαρση, αγάπη κ αγκαλιά αγγελική..

Άσε φίλε τα παλιά και κοίταξε μπροστά
Δεν έχει νόημα να πνίγεσαι στη μοναξιά..
Άσε το τραγούδι να ζεστάνει την καρδιά
Ήταν δύσκολη η νύχτα, νέα μέρα ξεκινά..

..μια στιγμή έμπνευσης,μα συνάμα βλακείας..

Φορμαρισμενος ερωτας σαν κρεμ καραμελε..Γλυκουλης,τρεμουλιαρης,σιροπιασμενος..Τιποτα πικρο,τιποτα ξινο,εστω γλυκοξινο δεν εβαλα ποτε στην συνταγη μου..
"Ετσι την θελω τη συνταγη του ερωτα..Δοκιμασμενη."
"Δεν εχω καιρο για πειραματα,ορεξη για εξαρσεις,χρονο για εξεγερσεις..Μετρημενα κουκια,ενα και ενα κανουν 2..Συμβολαιο..Με ρητρες και ποινες..Συνδικαιουχοι παντου..Θα του δωσω οτι ακριβως μου δινει..Δραμι παραπανω!..Κι αν παρω χαμπαρι οτι με ριχνει,τοτε θα φυγω..Για να βρω τον καλυτερο.."

Αποκαλω τον ερωτα "μπαρμπουτσαλο"..Αδυναμια των ηλιθιων,ιδιωμα των ανισχυρων,συνωνυμο των ανασφαλων..Μονο οι ανεγκεφαλοι τρελαινονται για χαρη του,μονο οι γκαβοι τρικλοποδιαζονται για παρτη του..
"Ξυπνα ζωο!!..Στον ερωτα δεν μετραει το ταξιδι..Η Ιθακη μετραει..Ο προορισμος να ειναι απανεμος και ποιος νοιαστηκε για την διαδρομη.."
"Μπορεις να ακουμπησεις σε υψος πριν πιασεις πατο.."

Σηκωνα παντα λευκη σημαια στον ερωτα,απο φοβο,αδυναμια και κοτιαση μπας και πληγωθω..Υψωνα λαβαρο χωρις το παραμικρο χρωμα,την παραμικρη ενδειξη "εθνικοτητας"..Παγιωμενο συναισθημα,παγωμενο πεδιο,παγιωμενο παρελθον,παγωμενο μελλον..Ικανη να διατηρω παντα τον ελεγχο μεχρι να αφανισω το τελευταιο ιχνος του απροβλεπτου "κακου" που θα μπορουσε να απειλησει την ηρεμια μου και τη διψα μου για αυτοσυγκρατηση..Και το κυριοτερο αψυχο..

Μου λενε συνεχεια "Οι πιο τολμηρες μας επαναστασεις μονο απο ερωτα μπορουν να γινουν.."
Δεν καταλαβαινω.
Δεν θελω να καταλαβω.
Ισως πια και να μην μπορω.
Το βολεμενο συναισθημα αλλωστε,οπως και η καθε ειδους βολη,μας χαζευει.
Δεν μας αφηνει περιθωριο για σκεψεις και ο ερωτας προυποθετει σκεψη.
Οχι "παιχνιδια στρατηγικης" οπως πιστευω και εγω.
Αλλα σκεψη ελευθερη και απαλλαγμενη απο καθε ειδους τερτιπια.




mar.